ارزیابی ومقایسه پروتئین های ذخیره ای دانه در برخی از گونه های کلکسیون آژیلوپس ایران

تنوع ژنتیکی پایه واساس اصلاح گیاهان محسوب شده که گزینش وبهبود گیاهان با صفات وخصوصیات مطلوب را ممکن می سازد. با توجه به اهمیت پروئتین های ذخیره ای دانه (hmw)دربرنامه های بهنژادی گندم نان مطالعه تنوع ژنتیکی برای این پروتئین ها در میان خویشاوندان گندم از اهمیت ویژه ای برخوردارند .در این بررسی تنوع ژنتیکی برای پروتئین های ذخیره ای دانه در میان 105 نمونه از گونه های ae.columnaris, ، ae.crassa،ae.cylindrica ، ae.kotschyi، ae.neglecta ،ae.triuncialis ، ae.umbellulataa ، ae.speltoides و ae.tauschii طبق روش ژل اکریلامید سدیم دو دسیل سولفات (sds-page) مورد بررسی قرار گرفت. در مجموع22 بند پروتئینی در غالب24 طرح مختلف در میان نمونه ها مشاهده شد. بیشترین تنوع در گونهae.neglecta، با شاخص 12/0 و کمترین تنوع در گونه ae.cylindrica، با شاخص 03/0 مشاهده گردید. در میان استانهای مبدا نمونه ها، استانهای تهران وآذر بایجان شرقی با شاخص 13/0 بیشترین تنوع واستان لرستان با شاخص 06/0 از تنوع کمتری برخوردار بودند. در گروهبندی نمونه ها با استفاده از روش upgma گونه ها و همچنین استانهای مورد بررسی به سه گروه تقسیم شدند. بیشترین فاصله ژنتیکی بین گونه ae.crassa وae.triuncialis و کمترین فاصله ژنتیکی میان گونه ae.umbellulataو ae.neglecta و مشاهده شد. همچنین در میان استانهای مبدا نمونه ها استانهای لرستان و سمنان بیشترین فاصله و استانهای باختران و ایلام کمترین فاصله را از یکدیگر نشان دادند.